محیط زیست در ایران !

چکاوک کاکلی /هودی کلاه/

عکسی از چکاوک کاکلی .این پرنده که ا زخانواده چکاوکیان است اوازی بسیار خوش دارد .این اواز در فصل بهارو تابستان  بیشتر شنیده میشود برای جفت یابی .به اندازه گنجشک است و به شکل پرشی و موجی پرواز میکند و به خوبی با انسان سازگار است و معمولا در لای بوته ها .خانه ها-کنار جاده ها  لانه میسازد و زندگی میکند.نام محلی این پرنده هودی کلاه است .که بسیار مشهور است . عکس شماره6676-6677

عکس شیر ایرانی .عکس شماره6679-6653-و6691

شیر ایرانی که   اکنون منقرض شده است و به خاطرات پیوسته است .شیرایرانی  با شیر افریقایی تفاوت هایی داشت .:یال شیر ایرانی کم پشت تر ،موهای پشت ارنج و زیرشکم شان بیشتر،و رنگ بدن شان برحسب فصل از زرد تا نخودی مایل به نارنجی و گاه با سایه هایی از سیاه تا خاکستری تغییر میکند .متاسفانه شیر ایرانی به علت شکار و ازبین رفتن زیستگاهها از بین رفت اما جمعیتی از ان هم چنان در جنگلی به نام گیر در شمال غربی هند به زندگی خود ادامه میدهند /متاسفانه کشور هندی نام این شیر ایرانی را شیر هندی گذاشته و به گردشگران هم به جای شیر ایرانی شیر هندی می گوید که نام علمی شیرایرانی persicaاست بر طبق داده های حیات وحش ایران شیر ایرانی  در دشت ارژن فارس به طور طبیعی وجود داشت و زندگی میکرد و همچنین ببر مازندران که به ببرکاسپین -ببر هیرکانی و تورانی معروف بود و با ببر بنگال و سیبری تفاوت هایی داشت . در جنگل ها و بیشه های گیلان و مازندران و استارا تا نواحی ترکمن صحرا زندگی میکرده است اما به دلیل تبدیل شدن بوته زار ها و علفزارها مناطق جنگلی به کشت زار های انسان ها به تدریج از زیستگاه اصلی خود عقب نشینی کردند .از سوی دیگر به سبب حمله گاه و بیگاه به گاو و گوسفندان روستائیان کینه صاحبان احشام را برانگیخت تا جایی که انها با طعمه های سمی موجب هلاک شدن تعداد کم باقی مانده این جانور شد و به این ترتیب بیش از 40 سال است که ببر مازندران به خاطرات پیوسته است .

عکس بافت یافت شده که گفته میشود بقایای ببر ایرانی است .عکس شماره6903.

عکسی از شکار اخرین ببرها در ایران .عکس شماره4635.

تنها افتخار این بوده که حیوانات ضروری طبیعت را شکار و از ان عکس بگیرند .!!!

 ببر به نوبه خود در فرهنگ و تاریخ ایران نقش داشته است. در ادبیات ملی همیشه از ببر به عنوان نماد شجاعت و نیرومندی یاد می‌شود.

نمونه هایی از یادکرد ببر در ادبیات ایران :

پیمبر تویی هم تو ببر دلیر    بهر کینه گه چون سرافراز شیر (فردوسی)

به پیشم چه ببر و پلنگ و هزبر     به پیکان فروبارم آتش ز ابر (فردوسی)

بکوهم درانداز تا ببر و شیر      ببینند چنگال مرد دلیر (فردوسی)

بیشه ها یکسره پر ساخته از شیر و ز ببر    قلعه ها از درم بسته و صندوق گهر (فرخی)

اندران بیشه که یکبار گذر کرد ملک    نکند شیر مقام و ندهد ببر آواز (فرخی)

چنین داستان آمد از گفت شیر    که شاه ددان است ببر دلیر (اسدی توسی)

غو پیشرو خاست اندر زمان        که آمد به ره چار ببر دمان (اسدی توسی)

به پیش اندر آمد یکی تند ببر    جهان چون درخش و خروشان چو ابر (اسدی توسی)

قدر تو کی دل نهد بر فلک و چون بود     در وطن عنکبوت کردن ببر آشیان (خاقانی)

منبع ویکی پدیا.

ادامه دارد بازنویسی میشود...